Σιλόνε, Ινάτσιο

(1900-1978) (Silone, ψευδώνυμο του Secondo Tranquilli). Ιταλός συγγραφέας και πολιτικός. Η βασανισμένη παιδική του ζωή (η οικογένεια του σκοτώθηκε από ένα σεισμό) επηρέασε το χαρακτήρα του και τον έστρεψε προς την πολιτική δράση. Το 1921 ήταν αντιπρόσωπος της σοσιαλιστικής νεολαίας στο συνέδριο του Λιβόρνο και κατά τα πρώτα χρόνια του φασισμού ανάπτυξε έντονη παράνομη πολιτική δράση μέσα στην Ιταλία και στο εξωτερικό. Η αποκάλυψη όμως των εσωτερικών αντιφάσεων του σοβιετικού καθεστώτος προκάλεσαν στο Σ. μια εσωτερική κρίση, που, το 1930, τον έκανε να απομακρυνθεί από το κόμμα, στις τάξεις του οποίου είχε αγωνιστεί· τα γεγονότα αυτά τα ανάλυσε αργότερα στη μελέτη του Έξοδος ασφαλείας (1949). Από τότε η πολιτική δραστηριότητα του είχε ως ουσιαστικό κίνητρο την υπεράσπιση των αξιών της ανθρώπινης ελευθερίας με διαρκώς περισσότερο έντονη αδιαλλαξία εναντίον του σοβιετικού κομμουνισμού και εκφράστηκε κυρίως με δοκίμια και με γενικότερη πολιτιστική δραστηριότητα. Ως συγγραφέας επιβλήθηκε με τη Φονταμάρα (1930). Το μυθιστόρημα αυτό, που σημείωσε τεράστια επιτυχία σε όλο τον κόσμο αλλά στην Ιταλία έγινε γνωστό μόνο μετά την πτώση του φασισμού, είναι εμπνευσμένο από την ταπεινή ζωή των χωρικών της νότιας Ιταλίας και αποτελεί έντονη διαμαρτυρία εναντίον των συνθηκών που οδηγούν στην κοινωνική καταπίεση. Τα ίδια κίνητρα, εκφραζόμενα συχνά με μια λεπτή ψυχολογική προσπάθεια, αποτελούν το φόντο των κατοπινών έργων του Σ., όπως το Ψωμί και κρασί (1937, που διασκευάστηκε και για το θέατρο το 1944), Ο σπόρος κάτω από το χιόνι (1950), Το μυστικό του Λουκά (1956), Ο λύκος και οι καμέλιες (1960), Η περιπέτεια ενός φτωχού χριστιανού (1968, βραβείο Καμπέλο). O Ιταλός μυθιστοριογράφος Ινάτσιο Σιλόνε, συγγραφέας της «Φονταμάρα», καυστικής σάτιρας του ιταλικού φασισμού, που γνώρισε διεθνή επιτυχία.